Deze keer wil ik (Henneke) iets schrijven over de lentetuin: het stukje tuin waarin de 40-dagentijd, de stille week en Pasen worden verbeeld. We beginnen op de hoek van de kerk op het korte paadje daar keren we de wintertuin de rug toe en kijken we op de lentetuin met als eerste struik die opvalt: de Prunus of Sierkers. Dit struikje bloeit al vroeg in de lente en markeert de overgang van de Kersttijd naar de 40-dagentijd: beeld van verwachting van het nieuwe leven. De liturgische kleur in de 40-dagentijd is paars, met soms een roze accent. Dit is ook te zien aan de planten, die er bloeien: de schoenlappersplant, de hosta en de paarsblauwe maagdenpalm.
Twee buxusstruikjes markeren de overgang van de 40-dagentijd naar de stille week voor Pasen: palmzondag. De buxusstruikjes verbeelden de poort van Jeruzalem en staan symbool voor de palmtakken, waar het volk mee zwaaide. Als we nu het lange pad nemen richting de ingang van de kerk, zien we een stukje tuin waarin een stenen muur is gemaakt met daarbij een ronde steen, verwijzend naar het graf van Jezus. Voor het muurtje staan witte tulpen, vergeet-mij-nietjes, lelietjes-der-dalen, rode anemonen. Allemaal bloemen die een betekenis hebben, die te maken hebben met het lijden van Jezus.
Op en naast het muurtje bloeien de judaspenning, muurbloemen, de witte primula’s, gele narcissen (paasbloem) en als struik de witte stermagnolia, ook wel paasboom genoemd. De liturgische kleur met Pasen is wit, de kleur van het feest van de opstanding van Jezus. Voorbij de stermagnolia en de narcissen begint een stukje tuin, wat leidt naar Pinksteren.
